Art & design is not about what you see, but what you make others see.

Mijn naam is Christel Valkeneers, geboren en opgegroeid in het landelijke Herk-de-Stad eind jaren ’60. Reeds van jongs af aan ontwikkelde ik een passie voor kunst. Doorheen de jaren maakte de tijd voor schilderen plaats voor tijd met mijn gezin, mijn huishouden en mijn fulltime-job.

Als medisch vertegenwoordigster doorkruis ik dagelijks het Nederlandstalige landsgedeelte. De steeds drukker wordende wegen, de langere files en de race tegen de tijd doen me vaker verlangen naar vertraging en bewustwording van het moment.

De tijd raast als een gek voorbij en toch probeer ik de klok even een halt toe te roepen, noem het gerust: even ontsnappen aan de tijd en de rush van het dagelijkse leven. En net hier herontdekte ik mijn passie voor het schilderen. Mijn stress niveau daalt als mijn handen over het canvas glijden. Het heerlijke gevoel alles te laten gebeuren in de flow van het moment. Deze ontspanning tracht ik terug te brengen in mijn werken: rustige kleuren, zachte bewegingen en abstracte vormen.

Daarnaast maakt mijn hart een vreugdesprongetje als ik mensen mee kan laten genieten van mijn ontsnappings- en ontspanningsmoment, en de creatie die daaruit voortvloeit.

Steven Thoelen (Tongeren-1978) vat zijn eigen levenservaringen samen in een beeld dat kijkers uitnodigt om na te denken over de betekenis van keuzes en de paden die we bewandelen. 'Het leven is wat je ervan maakt,' zegt Thoelen, en dit idee vormt de kern van zijn artistieke visie. 

Het is opmerkelijk dat zijn internationaal awards winnende werken in één opname zijn vastgelegd, waarbij elke acteur die aanwezig is in de scène daadwerkelijk aanwezig was in de minutieus vervaardigde set, die Thoelen persoonlijk heeft ontworpen en maandenlang heeft gebouwd. Van casting tot regie, van setconstructie tot decoratie, elk aspect van de scène is zorgvuldig vervaardigd door Thoelen's hand. 

Door zijn kunstfotografie heeft Thoelen momenten uit zijn eigen leven vastgelegd die hem dichter bij zijn ware zelf hebben gebracht. Zijn werk is niet alleen een weerspiegeling van zijn technische vaardigheden, maar ook van zijn persoonlijke reis van zelfontdekking en groei. 'Ik geloof dat het pad dat we bewandelen alleen door onszelf kan worden gemaakt,' zegt Thoelen. 'Elke keuze die we maken, elke ervaring die we hebben, draagt bij aan de unieke reis die ons leven vormgeeft.' Zijn kunst dient als een herinnering dat het leven een avontuur is, vol mogelijkheden voor zelfexpressie en persoonlijke groei. Het weerspiegelt de diepte van de menselijke ervaring, de mogelijkheid om emoties, verhalen en de complexiteit van menselijke ervaringen vast te leggen en over te brengen. Het gaat over zijn vermogen om een diepe, betekenisvolle verbinding te smeden met de kijker, waardoor ze zichzelf en de wereld om hen heen op een nieuwe manier kunnen zien. 

Wees dankbaar, en vier het leven!

Italo Bressan werd geboren in Vezzano (TN) in 1950. Hij verhuisde naar Milaan en volgde de Brera Academie voor Schone Kunsten, waar hij sinds 1983 schilderkunst doceert. In 1992 werd hij Professor Schilderkunst aan de Accademia Albertina in Turijn en in 2002 werd hij Professor Schilderkunst aan de Accademia di Brera.

Italo Bressan's onderzoek draait al enkele decennia om een reflectie op de grondleggende elementen van de schilderkunst: vorm en kleur. Zijn aandacht voor deze componenten wordt gezien als expressieve en tegelijkertijd vloeiende energie, waarbij de plastische kracht van het chromatische element een nieuwe dynamische ruimte bepaalt, waarin de vorm zich materialiseert door kleur.

De ziel van zijn onderzoek is het diepe gevoel van een chromatische intensiteit die Bressan met spontaniteit en absolute beheersing ervaart.

In zijn schilderijen bestaan afwezigheid en aanwezigheid naast elkaar, dichtheid en lichtheid. Wat centraal staat in het interessegebied van de kunstenaar is het diepe gevoel van helderheid als een plaats van openbaring van elke kleur en zijn oneindige nuances.

Het is in alle opzichten een schilderkunst van het licht, die hoewel etherisch en zwevend in staat is om chromatische variaties van grote intensiteit voort te brengen.

De schilderkunstige ruimte is het centrum van energie en spanning, van reflectie en impuls, van confrontatie met de buitenwereld en introspectie. Het romantische temperament van de kunstenaar manifesteert zich in het sublieme aspect van de oppervlakken waar het gebaar emotionele impulsen genereert die de beweging van de penseelstreken in de ruimte suggereren, terwijl de overlapping van kleur een ongelooflijk gevoel van transparantie en suspensie creëert.

Na een werk gewijd aan chromatische vibraties, verlegt hij zijn verhaal van licht en schaduw, van kleurakkoorden en contrasten, van emblematische gebaren naar een onderzoek gebaseerd op de structuur en verdeling van het formele systeem: solide architectuur met ogenschijnlijk niet-bestaande contouren benadrukt de verandering van de ondersteuning verkregen door het samenvoegen van doeken, panelen of glas, soms bedekt met eenvoudige beten, soms bedekt met papieren sluiers, die de relatie van het werk nog meer gearticuleerd maken in de ruimte waarin schaduwen een ambiguë rol aannemen in de identiteit van het schilderij.

Zijn meest recente productie is gericht op het concept van schaduw in werken die de vorm aannemen van een pagina waarop zijn gebaar overeenkomt met een tijdelijke scan, waarbij een teken wordt achtergelaten waarvan de aard de druk van de gravure en de sequentie van het schrijven behoudt.

In deze laatste cyclus van werken, waarvan de initiële prikkel voortkomt uit de observatie van steeninscripties, herstelt hij het oorspronkelijke element van het minimale, oer-teken, waarbij de schaduw voortkomt uit de poging om de tekens zelf te wissen, gerangschikt volgens een specifiek ritme op het schilderoppervlak.

Wat hem intrigeert en wat aan de basis ligt van de laatste cyclus van werken, is het concept van geheugen, dat voor Bressan wordt geïdentificeerd in de "geest van de tijd" en in een "existentiële tijd"; twee concepten die hem in staat stellen na te denken over het idee van "nieuwe" realiteit die geleend wordt in dit laatste onderzoek.

Het aspect waarop hij mediteert, is de keuze van een organisch en primair materiaal zoals houtskool, dat door het vrijgeven van stof schaduwen creëert, dus vluchtige sporen, bewijs van het verstrijken van de tijd. Natuurlijk gebeurt dit alles door middel van een expressievrijheid die nooit losstaat van een sterke mentale spanning. Hij woont en werkt tussen Milaan en Trento.